برخی گمان می کنند که خداوند وقتی سخن از حقایق برخی از امور از جمله گناه می کند و آن را آتش می داند، از باب تمثیل است؛ در حالی که این گونه نیست. وقتی قرآن می گوید: وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ ؛ و بعضى از شما غیبت بعضى نکند آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‏ اش را بخورد از آن کراهت و ناخوش دارید.(حجرات، آیه 12) واقعا وقتی غیبت می کنید، دارید گوشت برادر مرده ات را می خورید. از همین رو، پیامبر(ص) به آن دو نفر که غیبت امیرمومنان امام علی(ع) را می کردند، یا آن زنانی که غیب کرده بودند، فرمود شما روزه ندارید، شما گوشت خوردید. آنان عرض کردند: ما چیزی نخوردیم. حضرت (ص) دستور دادند طشتی آوردند، سپس فرمود: بالا بیاورید و قِی کنید! اینها گوشت را قِی کردند. آنان عرض کردند: یا رسول الله! ما چیزی نخورده بودیم. حضرت (ص) فرمود: این تکه گوشت همان غیبتی است که شما کردید(محجه البیضاء، فیض کاشانی، ج 5، ص 252)  

از نظر قرآن کسی که مال دیگری را به ظلم و ستم می خورد، آتش می خورد. خداوند می فرماید: ؛ إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا ؛ در حقیقت کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى ‏خورند، جز این نیست که آتشى در شکم خود فرو مى ‏برند و به تحقیق در آتشى فروزان در آمدند.(نساء، آیه 10)

این آیه می فرماید آن چه می خورند همین الان آتش است و همین الان در آن آتش فرزوان در آمده اند؛ تنها مشکل این است که انسان بر دیده های قلبش پرده و غطاء کشیده و نمی تواند این حقیقت را ببیند؛ وگرنه همین الان هم آتش را می دید که می خورد و هم آن آتش فروزان را در جان خود احساس می کرد و خود را وصل به آتش دوزخ می یافت: لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ؛ به یقین دوزخ را مى ‏بینید؛ سپس آن را قطعا به عین‏الیقین می بینید.(تکاثر، آیات 6 و 7) همان طوری که «حارثه بن مالک بن نعمان انصاری» آن جوان مدنی دوزخ و دوزخیان و بهشت و بهشتیان را می دید.(کلینی، اصول کافی، ج 3، با ترجمه و شرح سید جواد مصطفوی، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت علیهم السلام، صفحه 89) وی در جنگ موته به شهادت رسید.(ر.ک: حلیة الاولیاء، ج 1 و 2 و صفحه 356 آن از انتشارات مکتبة الخانجی و مطبعة السعاده مصر، 1351 ه)